De dictatuur van de minderheden

Naar het schijnt ontstaat er voortdurend een generatiekloof en dat is het ogenblik en de leeftijd waarbij iedere mens vindt dat de jongeren verkeerd bezig zijn. Toen ik twintig was, vonden mijn ouders de muziek van The Beatles kattengejank en wisten zij te vertellen dat toen zij de bigbands, zoals Glenn Miller, de absolute top vonden, mijn grootouders dat als erg minderwaardig bestempelden in vergelijking met de walsjes van Johan Strauss. 

Het zal daar dus wel aan gelegen zijn dat ik het vandaag moeilijk heb met enkele recente ontwikkelingen. In mijn geval ligt dat niet zozeer op het muzikale vlak, alhoewel ik rappers absolute muziekverkrachters vind, maar in de lijn van politieke en maatschappelijke evoluties.

In een democratie moet je de minderheden beschermen

Laat dat nu een stelling zijn waar ik volledig achter sta. Een beleid waarbij de meerderheid haar goesting doet, zonder rekening te houden met wat de minderheid belangrijk vindt, is geen lang leven beschoren. Bij de eerste de beste omslag van de situatie, zal die minderheid, die inmiddels een meerderheid is geworden, exact hetzelfde doen. Dat is bijvoorbeeld het probleem in een politiek duale gemeenschap zoals de VS. Het beleid is ofwel Democratisch ofwel Republikeins, tenzij het Witte huis en het congres een verschillende strekking hebben want dan gebeurt er gewoon niets doordat de ene de andere blokkeert.
In België is het echter perfect mogelijk dat één partij 45% van de zetels haalt en dat de overige 55% netjes verdeeld is over vijf partijen. Wanneer deze vijf elkaar vinden in een regeerprogramma waarbij iedere coalitiepartner de kans krijgt om één punt van zijn programma uit te voeren, krijg je een beleid waarbij voor iedere beslissing slechts 11% van de kiezers tevreden zijn en 45% van de kiezers helemaal op hun honger blijven zitten. Dat is geen bescherming van de minderheid, maar een dictatuur van de minderheid. Maar de vod papier die hier grondwet heet, laat dit toe.
Dit is ook wat er continu gebeurt binnen Vivaldi. Er is slechts een kleine minderheid bij de bevolking die voorstander is van de sluiting van kerncentrales, en toch gaan ze dicht. 

De blauwe minister van justitie heeft een wereldschokkende ontdekking gedaan, die hij ‘hatespeech’ noemt en waar haast niemand om geeft, maar toch gaat de justitiële aandacht daar naartoe, eerder dan naar het oprollen van de drugkartels. Maar ja, dat laatste wordt vooral benadrukt door Bart De Wever en laat dat nu net de grote boeman zijn van het blauwe fabriekje. En dus is de prioriteit hatespeech en geen ‘war on drugs’ alhoewel er een overdonderende meerderheid is die dat laatste levensbelangrijk vindt en het eerste pure onderdrukking van de vrije meningsuiting. De macht van de minderheid.

De macht en de onzin van de politieke correctheid

Zwarte Piet is de helper van Sint Niklaas en als kind werden we bewust gemaakt dat deze, voor sommigen wat angstaanjagende man in het kleurige kostuum, snoep bracht als we braaf waren en de roede in het andere geval. Tot we door een groepje psychologen erop attent werden gemaakt dat de opvoedkundige tik absoluut tot trauma’s leidde en dus uit den boze was, waardoor de roede uiteraard helemaal niet meer kon. Tegelijkertijd kwamen we tot de vaststelling dat het woord ‘neger’ de alom gebruikte benaming voor erg donkerhuidige mensen, voornamelijk van Afrikaanse afkomst, eigenlijk beledigend was en dus moest vervangen worden door ‘zwarte mensen’. Op die manier werd Zwarte Piet als ‘neger’, de ondergeschikte helper van Sint Niklaas en aldus een vorm van discriminerend racisme. Zwarte Piet moest dus vervellen tot ‘roetpiet’, of nog beter, gewoon ‘piet’, en dat allemaal onder druk van een kleine minderheid zeurpieten, geen zwarte pieten, maar hoe dan ook erg vervelende mannelijke, vrouwelijke en genderneutrale non-binaire pieten. 
Steeds in dezelfde tijdspanne werden gehandicapten, eerst mindervaliden, vervolgens andersvaliden en vandaag ‘mensen met een beperking’.
Er zijn in onze leefwereld voortdurend (overbodige) aanpassingen gebeurd aan ons taalgebruik, met goede bedoelingen, maar steeds door minderheden die aanstoot namen aan woorden waarachter, volgens hen, discriminatie of racisme schuil gingen. En deze minderheid schuimt permanent alles af wat gezegd of geschreven wordt om ons steeds om de oren te slaan met wat volgens hun bekrompen ideeën niet kan of niet mag. 
Het ergste van al is dat deze strekking gevolgd wordt door politieke lieden die ook steeds slechts minderheden vertegenwoordigen maar disproportioneel veel macht hebben. Zo iemand is Vincent Van Quickenborne, minister van justitie. Deze kameleon, die vandaag een groenblauwe kleur heeft, wil de grondwet aanpassen om hatespeech strafbaar te maken, een poging om de vrije meningsuiting te beknotten. Het is onbegrijpelijk dat dit komt van iemand die zichzelf liberaal noemt.   

Woke, woker, mediawokest

Wat opvalt is de mate waarin de media meestapt in al deze nieuwe ontwikkelingen. Veel van al deze gebeurtenissen zouden eerder marginaal blijven indien de media daar niet zo sterk zouden op inspelen. Een schoolvoorbeeld hiervan is het overlijden van George Floyd, een crimineel die na een incident in een winkel en zwaar onder de drugs gearresteerd werd, daarbij hevig weerstand bood en door de politie onder bedwang werd gehouden. De man verloor daarbij het bewustzijn en overleed tijdens zijn overbrenging naar het ziekenhuis. Dit incident werd wereldnieuws en de aanleiding tot het oprichten van ‘Black Lives Matter’. Als gevolg wordt deze crimineel vandaag op vele plaatsen in de wereld gezien als een slachtoffer van racisme en krijgt hij zelfs muurschilderingen en kunstwerken ter zijne nagedachtenis. Beeldt u even in dat er een monument wordt opgericht voor Al Capone of Patrick Haemers  of dat de familie van deze laatste een schadevergoeding zou krijgen van 26 miljoen euro omdat PH op een verdachte manier stierf in zijn cel.
Alle statistieken in de VS tonen aan dat het aantal criminele feiten van zwarte mensen tegen blanke het tienvoudige zijn van blanken tegen zwarten en dat per tienduizend arrestaties meer blanke mensen sterven dan zwarte (ongeveer 20 tegenover 16). Reken daarbij dat de blanke populatie ongeveer 72% bedraagt tegenover zwart slechts 12%. Ik gebruik bewust het woord ‘blank’ omdat ‘wit’ totaal belachelijk klinkt. Met andere woorden men kan objectief vaststellen dat er sprake is van een ernstig probleem met criminaliteit binnen de zwarte gemeenschap in de VS. Maar daar gaan BLM en de meerderheid van de media mooi omheen en wordt continu het beeld geschept van de zwarte minderheid die voortdurend het slachtoffer is van blank geweld. Dit gezegd zijnde, wil ik er wel nadrukkelijk op wijzen dat nog steeds een beperkt deel van de blanke gemeenschap in de VS zwarte mensen als minderwaardig beschouwt en als dusdanig behandelt. Het is dan ook onvermijdelijk dat sommige blanke politiemensen zich daar schuldig aan maken, maar dat is verre van een meerderheid en zeker niet het probleem dat BLM daarvan maakt.
Ook bij ons bestaat die woke cultuur en krijgt die overvloedig aandacht in de media. Herinnert u zich de aflevering van de zevende dag (juni 2020) waar Sandrine Moponami rustig kwam vertellen dat zwarte mensen geen racisten kunnen zijn? Onze eigen Assita Kanko reageerde toen met een alleszeggend “Wow”.
Recente voorbeelden zijn ondermeer het feit dat een blanke dichter of dichteres geen gedicht van de zwarte Amerikaanse Amanda Gorman zou mogen vertalen en ook de toenemende eis voor compensaties van de koloniale tijd. Allemaal te gek voor woorden, maar het mooiste voorbeeld mochten we nog deze week zien.
Het interview van Harry en Meghan bij roddeltante Oprah Winfrey was een professioneel staaltje woke activisme, en alhoewel je van Meghan hetzelfde kunt zeggen als van Diana Spencer, namelijk ‘een mooie verpakking zonder inhoud’, gaf ze hier toch een staaltje acteertalent weg. Het mediawokest event van deze week kwam meteen op het bord van ‘The Queen’, die snel en zeer verstandig reageerde. De inhoud van dat bord is inmiddels al lang en professioneel afgevoerd naar de vuilniszakken van Buckingham Palace. Wij zouden veel vaker hetzelfde moeten doen met wat de woke media ons voorschotelt, maar wij hebben jammer genoeg geen stelletje livreien om daar zorg voor te dragen.

Dit artikel is een persoonlijke opinie van de schrijver en is geen officieel N-VA partijstandpunt.