De financiële toekomst van Merelbeke blijft penibel

Op de gemeenteraad van december vroeg het schepencollege de goedkeuring van het budget voor 2015 en een aanpassing van het meerjarenplan 2014-2019. De N-VA stemde twee keer tegen. De marge blijft ontzettend klein – een strenge winter met heel wat strooizout zou genoeg zijn om onze financiële marge weg te doen smelten en ons in het rood doen belanden.

Bovendien blijft het college in deze moeilijke tijden het geld rondstrooien zonder zich om de toekomst te bekommeren en hebben ze geen rekening gehouden het feit dat de indexsprong niet geldt voor lagere lonen en dat er minder werkingsmiddelen komen voor onderwijs. De krappe marge komt alleen al daardoor in het gedrang.

Weinig transparantie

Los van onze inhoudelijke kritiek uitte fractieleider Rik De Vis eerst nog kritiek over de vorm van het budget. De documenten en rapporten zijn onvoldoende duidelijk. Om de gemeenteraadsleden grondig te informeren en ervoor te zorgen dat ze hun democratische plicht kunnen doen, moet deze ingewikkelde materie verder verduidelijkt worden door de administratie.

De N-VA stelde voor om met alle fractieleiders samen te onderzoeken hoe dat in de toekomst beter kan. Bijvoorbeeld: een detail van de investeringsenveloppes met een omschrijving van alle geplande investeringen en vervreemdingen tot 2019 en een opgave van het budget per beleidsveld en –item,  zouden een nuttige aanvulling zijn en de monitoring ten goede komen. Een antwoord daarop kwam er vooralsnog niet. We blijven ter beschikking.

Wel een pluim voor de administratie en het college omdat alle documenten deze keer tijdig bij de gemeenteraadsleden waren. Dat alleen al is met deze nieuwe methodiek die sinds deze legislatuur geldt geen sinecure. Als het goed is, zeggen we het ook.

Budget blijft in hetzelfde bedje ziek

In december 2013 stemde de N-VA al tegen omdat we te veel investeringen zagen in deze economisch onzekere tijden en te weinig marge. De autofinancieringsmarge (de marge om onvoorziene omstandigheden op te vangen) op het einde van de legislatuur bedroeg in 2019 toen amper 5.599 euro. Het financieel evenwicht leek en lijkt ons fictief.

De gevraagde aanpassing is de verderzetting van slecht beleid. Het investeringsvolume is buitensporig en het financieel evenwicht precair. In 2015 is de autofinancieringsmarge met - 402.454 euro zelfs negatief om in 2019 op 169.699 euro te eindigen.

Het college spreekt zelf van een lichte verbetering, maar eigenlijk is dat bijna cynisch. Eén strenge winter met het nodige strooizout en van de marge blijft helemaal niets over.

Helaas moesten we ook vaststellen dat er geen rekening is gehouden met enkele recente overheidsbeslissingen die de autofinanciering negatief kunnen beïnvloeden. We noemen:

• De indexsprong in 2015 die niet van toepassing zou zijn op de ‘lage lonen’, waardoor de personeelskosten mogelijks onderschat werden.
• De vermindering met 2,24% van de toelagen voor de werkingskosten van het gemeentelijk basisonderwijs waarmee blijkbaar nog geen rekening gehouden werd.

Overbodige en onderschatte investeringen

Maar dit alles remt het college niet af. Het overdreven investeringsprogramma blijft overeind. Het geld kan nog steeds niet op.

Het overdreven  en te ambitieuze investeringsprogramma vraagt om 21,3 miljoen euro nieuwe leningen en houdt ons dus nog heel ver van het gezonde streefdoel voor de schuldratio van 125%, ondanks de uitverkoop van ons patrimonium.

Om het financiële plaatje te doen kloppen, onderschat deze meerderheid desnoods haar investeringen. Voor het nieuw gemeenschapscentrum is 6 miljoen euro voorzien, maar op de culturele raad circuleert een nieuw plan van 7 miljoen euro zonder erelonen (10%) en BTW. Totaal kostenplaatje in dat geval: 9,2 miljoen euro. 

Dit is des te spijtiger aangezien dit eigenlijk een overbodige investering zou zijn. Ooit – 15 jaar geleden – was de N-VA voorstander van een nieuw gemeenschapscentrum, maar dat momentum is voorbij. De gemeente heeft te weinig financiële mogelijkheden en zijn er alternatieven. De leegstaande kerkgebouwen – veelal eigendom van de gemeente – kunnen een culturele bestemming krijgen.

Ook het sportpark Melsen kan niet op onze steun rekenen. De meerderheid heeft hiervoor nog geen enkele raming gegeven. Maar wat erger is, het ligt op een boogscheut van het nog te realiseren sportpark Molenkouter. Op vlak van sport staat de geldkraan volledig open: twee sportparken in Melsen en de Molenkouter, een sporthal met vertraging en hogere kostprijs dan voorzien in de Sportstraat en een nieuwe sporthal in de Koestraat.

Sport is belangrijk, maar de geplande investeringen zijn te megalomaan voor een gemeente als Merelbeke.

Deze meerderheid wil nog steeds het door voorgaande besturen gecreëerde Hollebeekbos vernietigen door het te verkopen als villagrond om dat overdreven investeringsprogramma te financieren. Onbegrijpelijk als je weet dat de verkoop van de industriegrond in de Heidestraat circa 3 miljoen euro meer opgeleverd heeft dan geraamd in het meerjarenplan. 

Op vlak van Ruimtelijke Ordening blijft de kortzichtigheid de scepter zwaaien. We gaan stilaan naar de 25.000 inwoners. Vooral in Flora (1.600 inwoners per km²) en het centrum (800 inwoners per km²) is een andere aanpak nodig. 

De manier waarop het Floraplein wordt aangepakt, stelt ons niet gerust. Waarom heeft de gemeenteraad nog geen plan gezien? De aanpak en de organisatie van de wegenwerken aan de Gaversesteenweg en het degelijke planningsproces voor het  Woonzorgcentrum  tonen aan dat het anders kan!

De N-VA staat in de verste verte niet achter de gemaakte keuzes en blijft ijveren voor een gezonder financieel beleid. Om al die redenen hebben wij tegen gestemd.