Nu of nooit

Met deze nieuwsbrief wil ik graag de boosheid van mij afschrijven en ik hoop dat u mij dit toestaat.

In mijn vorige brief had ik het over optimisme en meteen kreeg ik deze week via alle berichtgeving de lakmoesproef aangeboden. Wees gerust, het heeft niet mijn optimistische instelling aangetast, maar wel de nodige boosheid opgewekt wegens zoveel onzin en onverantwoordelijkheid.

Mag ik dat even bij u geargumenteerd kwijt? Voor wie nu verder leest, dank u, en wie dat niet doet, alle begrip en even goede vrienden.

Nog maar eens oorlog

We beleefden deze week in de Russisch-Oekraïense oorlog een nieuw gevaarlijk dieptepunt.

In het Poolse dorp Przewodow viel een raket van Russische makelij en meteen gingen alle knipperlichten op rood, ook bij de NAVO.

Polen reageerde daarop met bewonderenswaardige koelbloedigheid. Het paraatsheidsniveau van het leger werd verhoogd en de NAVO partners werden geïnformeerd. Er werd diplomatisch protest aangetekend bij de Russische ambassadeur maar dat alles getuigde van een correcte beheersing van een incident dat jammer genoeg het leven koste aan twee Poolse burgers.

Na onderzoek kwam men tot het voorlopige besluit dat het waarschijnlijk ging om een raket weliswaar van Russische makelij, maar afgevuurd door Oekraïne als afweer tegen de massale raketaanvallen van Rusland op Oekraïense burgerdoelen waaronder installaties voor energiebevoorrading.

Er werd door de NAVO zeer duidelijk en terecht gesteld dat, na voorlopig onderzoek, dit geen directe aanval was van Rusland op een NAVO lidstaat en dat Oekraïne geen schuld trof, maar dat wel Rusland uiteindelijk verantwoordelijk was wegens de aanval op burgerdoelen waartegen Oekraïne zich terecht moest verdedigen. In militaire termen heet zoiets collateral damage.

Dat president Zelensky blijft beweren dat het om een Russische aanval ging en dat de raket niet door Oekraïne werd afgevuurd is enerzijds begrijpelijk. Zijn land vecht succesvol dankzij de Westerse wapenleveringen en het zou hem natuurlijk goed uitkomen indien Rusland zou beschuldigd worden van een directe aanval op een NAVO lidstaat.

Maar hij blijft te lang de waarheid ontkennen. Moest het om een directe aanval gaan, zou de NAVO echt wel anders reageren en bovendien zou het onbegrijpelijk zijn dat Rusland zich de woede van de NAVO op de hals haalt door een onbelangrijk dorp in Polen te bombarderen.

Dus beste mijnheer Zelensky, biedt nu gewoon uw verontschuldigingen aan, iedereen begrijpt dat dit een zeer spijtig ongeval is, waar u wel aansprakelijk voor bent maar dat niemand u ten gronde kwalijk gaat nemen.

Links, islamisme en onderwijs

Wat mij deze week ondermeer echt op stang jaagde, is nog maar eens het hoofddoeken probleem en de linkse waanzin op dat vlak.

De media bond de kat de bel aan met een artikel dat afgestudeerde moslima’s niet aan een stageplaats geraakten omdat zij weigerden zich neer te leggen bij de regels van de meeste scholen in verband met de neutraliteit van leerkrachten.

Iedereen, met Ben Weyts op kop, ging voor de bijl omdat men niet bereid was het lerarentekort aan te pakken door die islamitische leerkrachten in spe niet toe te laten les te geven met een hoofddoek. Zeker de socialisten gingen in het parlement en op de sociale media met de grote trom in de aanval.

Dus een kleine minderheid religieuze extremisten weigert zich te integreren in onze seculiere samenleving en dan moeten wij onze verlichte normen en waarden maar aanpassen! Dit is de schaamte voorbij.

Links heeft het graag regelmatig over collaboratie en het extreemrechtse gevaar dat als een spook uit de jaren dertig ronddwaalt in onze gewesten.

Wel nu beste rooie rakkers, in deze zijn jullie de collaborateurs met het islamistische gedachtengoed van de moslimbroederschap. In de jaren dertig werd de ideologie van de Nationaal Socialistische Duitse Arbeiders Partij, NSDAP, met alle verwerpelijke elementen ervan ingefluisterd bij de jeugd, via de Hitlerjugend en het onderwijs waar enkel indoctrinerende leerkrachten een plaats hadden. En vandaag wil de Socialistische Partij in Vlaanderen hetzelfde nastreven met de verwerpelijke elementen van een religieuze ideologie die staat voor onderwerping aan een ingebeelde openbaring. Dit maakt mij ontzettend boos, en als het met die socialisten is, dat wij in de toekomst een regeerakkoord moeten maken, dan word ik echt ongerust.

Onze Vlaamse samenleving moet seculier blijven en bouwen aan gemeenschapsvorming op basis van identiteit, bestaande normen en gedeelde waarden en solidariteit. Wie mee wil bouwen is van harte welkom ongeacht afkomst, kleur of geaardheid. Voor wie dit weigert zijn er nog 194 andere landen op deze wereld waarin u aan uw eigen leven kunt bouwen.

Een leeglopende begroting

Een ander wraakroepend incident deze week is het ganse circus omtrent de begroting. De voorbije maanden vernemen we regelmatig dat de inkomsten dalen, de uitgaven verhogen en dat de verwachtingen, ondermeer inzake economische groei, steeds slechter worden.

Zopas heeft de Vivaldiregering een barslechte begroting ingediend bij de EU. Alsof dat niet genoeg was, detecteerde onze Sander Loones nog een bijkomend gat in die begroting. Premier De Croo heeft in al zijn gulheid de BTW op energie van 21 naar 6% gebracht, maar deze aanpassing was niet doorgerekend in de begroting.

De minister van begroting verbeterde deze fout maar werd meteen door de premier teruggefloten omdat ze de begroting correct corrigeerde, begrijpe wie het begrijpen kan.

België heeft vandaag, zelfs met een verkeerd (te laag) cijfer de slechtste begroting van de EU. Oei, alweer een hinderpaal voor Alexanders droom op een internationale job. En dan houden we nog geen rekening met de enorme structurele tekorten in Brussel en Wallonië en met, voor alle eerlijkheid, het tijdelijke tekort van Vlaanderen. 

Wie alle cijfers eens goed wil bekijken, kan die door wat te googelen gemakkelijk vinden voor het Vlaamse Gewest, voor de andere gaat dat wat moeilijker.

Brussel heeft vandaag een overheidsschuld van 7,5 miljard EUR. De inkomsten op de Vlaamse begroting zijn gebudgetteerd op 57 miljard EUR, in 2023 nog met een tijdelijk tekort, maar in evenwicht vanaf 2025. Praktisch betekent dit dat Vlaanderen perfect in staat is om de Brusselse schuld ook te salderen, indien we in staat zijn de jaarlijkse Brusselse structurele tekorten weg te werken. Dit is perfect mogelijk indien we in Vlaanderen en Brussel een autonoom beleid kunnen voeren, met andere woorden, stoppen met de PS/Ecolo geldverspilling, inefficiëntie en uitkeringspolitiek.

Voor Wallonië is dit plaatje anders. Daar bedraagt de overheidsschuld 37,5 miljard EUR, en binnen een autonoom Wallonië is het uitkerings- en verspillingsbeleid blijvend, zeker zolang er Noord-Zuid transfers blijven bestaan.

Deze situatie is uitzichtloos. Indien we met de Franstaligen tot een nieuwe staatshervorming kunnen komen, wensen zij een België met vier gewesten wat voor Vlaanderen onbespreekbaar moet zijn. Een herfederalisering van een aantal bevoegdheden is eveneens onaanvaardbaar. En verder knoeien zoals vandaag houdt voor Vlaanderen een groot gevaar in op welvaartsverlies en is aldus ook geen optie.

Het ziet ernaar uit dat we bij de volgende verkiezingen het moment van nu of nooit hebben bereikt, en dat iedereen het moet aandurven om een fundamentele verandering door te voeren.

Mag ik het vergelijken met een bedrijf in crisismanagement? Soms kan je een bedrijf in ernstige moeilijkheden nog redden door aanpassingen, saneringen en/of wat bijkomend kapitaal, maar soms is de enige redding een overname door een ander sterker bedrijf.

Dit is, naar mijn mening, het geval met Wallonië. Een mogelijke redding voor dit gewest is de curatele onder het IMF, maar dat betekent voor de inwoners een Grieks scenario. Waarschijnlijk is de enige andere oplossing, die minder ingrijpend en pijnlijk zou zijn, de overname door Frankrijk. Dat land met een BNP van 2.550 miljard EUR heeft de noodzakelijke draagkracht om de staatsschuld van Wallonië over te nemen. Bovendien zou de integratie gemakkelijk kunnen verlopen aangezien beide dezelfde taal spreken en Wallonië reeds vandaag erg sterk aanleunt bij de Franse cultuur.

Soms krijg ik op deze visie het antwoord, dat Frankrijk snel zal bedanken om de Waalse miserie op te nemen, maar daar ben ik helemaal niet van overtuigd.

Sedert Frankrijk het gebied, dat vandaag België heet, kwijtspeelde na Napoleons nederlaag in Waterloo, zijn zij steeds met interesse blijven kijken naar deze regio. De Belgische revolutie van 1830 was meer Frans dan Belgisch en herhaaldelijk hebben Franse staatshoofden, waaronder De Gaulle hun bereidheid uitgesproken om de Waalse broeders binnen de Franse broederschap te verwelkomen.

Zeg dus niet te gemakkelijk, ‘neen dit is onzin’. Het is emotioneel, met Walen die enkel om België geven omdat er geld komt uit Vlaanderen, maar zich ongetwijfeld goed zouden voelen als onderdanen van een grote Franse natie, die op haar beurt en minstens tijdelijk de lokale tekorten financiert, en Frankrijk dat zijn grondgebied terug ziet groeien zoals onder Louis XIV en onder Bonaparte.

Voor Vlaanderen is dit Nu of Nooit. België splitsen in twee zelfstandige naties is utopie. Om het federale België om te vormen tot een confederatie is er geen meerderheid en dan behouden we hoe dan ook de miljardentransfers die meer en meer een strop om onze hals worden.

Laat ons onderhandelen met Macron, Frankrijk wordt groter, de Walen omarmen de Franse cultuur en het staatsburgerschap en Vlaanderen wordt autonoom.

We moeten er wel op letten dat Frankrijk ons niet Brussel ontfutselt want dan ontstaat er een enclave en misschien moeten wij wel proberen om ook Waals Brabant bij Vlaanderen in te lijven zodat onze hoofdstad Brussel niet vlak aan de Franse grens komt te liggen.

Misschien moet ik trachten een audiëntie te versieren op het Schoon Verdiep en mijn visie aan te kaarten bij onze voorzitter. Hopelijk verneem ik dan niet dat hij al vergevorderde gesprekken heeft gehad met de Nederlandse Minister President om Vlaanderen opnieuw aan te hechten bij Nederland?

In dat geval zouden we moeten gaan oefenen:

Wilhelmus van Nassouwe

Ben ik, van Duitsen bloed,

Den vaderland getrouwe…

Dit artikel is een persoonlijke opinie van de schrijver en is geen officieel N-VA partijstandpunt.