Terug van weggeweest

Op een paradijselijk eilandje voor de Franse kust heb ik twee weken overleefd op een regime van oesters, bij het ontbijt, het middag- en het avondmaal. Gelukkig verbouwde men er ook een lekker wit wijntje op basis van de sauvignondruif. Met een deel van de witte wijn stookte men er Pineau des Charentes en Cognac. Dus, ik moet toegeven dat er ergere dingen zijn in het leven.

Zoals beloofd heb ik er ook gezocht naar giftige politieke madammen, maar die heb ik er niet gevonden. De Franse president Macron was zelfs zo vriendelijk om tijdens mijn verblijf zijn regering de laan uit te sturen en de volgende dag te vervangen door een nieuwe ploeg, iets wat in Frankrijk dus op één dag kan gebeuren, maar ook daar geen Gwendy ratelslang tussen te vinden.

Nooit weggeweest

Bij mijn terugkeer kon ik vaststellen dat de Belgische soap ‘regeringske vormen’ niet terug was wegens nooit weggeweest. De federale kindertuin heeft wel een zeer slechte scenarioschrijver, want zelfs zeer rustige mensen zoals Rik Van Cauwelaert krijgen het flink op de zenuwen van de onvoorstelbare kolder die zich momenteel in en rond de Wetstraat afspeelt. Op zich hoeft dat niet te verwonderen. Jongens van 26 jaar die nog geen enkele dag in hun leven hebben gewerkt, worden de ene dag partijvoorzitter, de volgende dag informateur en enkele dagen later spelen zij formateur voor een Belgische regering. Waar is de tijd dat men voor dat soort zaken beroep deed op rijpere politici met heel wat ervaring in en buiten de politiek?

Mateke is dus boos omdat hij geen reactie krijgt op zijn eisen en weigert daarom naar een vergadering te gaan waarop men hem zou antwoorden op die eisen??? Begrijpe wie het begrijpen kan.

Wat ik hieruit afleid is dat volgens de laatste peiling SPA twee puntjes stijgt en mateke dus denkt dat hij één of twee zeteltjes kan winnen bij verkiezingen. Hij vergist zich schromelijk. Zou men de peiling nu overdoen zijn die twee puntjes winst al opnieuw omgezet in nog twee puntjes extra verlies.

De MR en PS zijn iets gemakkelijker te begrijpen. Nieuwe verkiezingen zouden in Wallonië geen grote verschuivingen veroorzaken maar waarschijnlijk wel in Vlaanderen. En iedere zetel die van N-VA naar Vlaams Belang gaat en daardoor verdwijnt in het cordon, maakt onze partij zwakker, vandaar ook de ‘abortus’ actie. Valerie Van Peel heeft over dat onderwerp een uitstekende video gemaakt die u kan bekijken op de website van de partij. Haar standpunt is overduidelijk en ik kan hier niets aan toevoegen en enkel beklemtonen dat ik het volmondig met haar eens ben. Het heeft mij trouwens ontzettend plezier gedaan dat onze voorzitter, Bart De Wever, hierover zopas ook een duidelijk standpunt heeft ingenomen. Stem de abortuswet en op ons hoef je niet meer te rekenen voor een regeringsvorming met de ‘kindermoord’ partijen. Ik ben ook benieuwd hoe het zal aflopen met het belangenconflict dat Vlaams Belang heeft voorgesteld in het Vlaams Parlement inzake deze abortus-kwestie, misschien worden de Franstaligen een hak gezet met hun eigen bedenksel. Hoe Open VLD op dat voorstel zal stemmen zal ook interessant zijn. Indien CD&V, Vlaams Belang en onze partij pro stemmen, komen we 16 stemmen tekort om het belangenconflict in te roepen.

Hoe moet het nu verder? Ik weet het niet meer en ik heb de grootste twijfel dat er iemand rondloopt die het nog wel weet.

Toegegeven, ik ben wel bang, bang dat onze Vlaamse welvaart verdampt en dat we in het Vlaamse parlement onvoldoende hefbomen hebben om daar een dam tegen op te werpen. Mijn overtuiging groeit daarom dat we dringend het heft in eigen handen moeten nemen en alle nodige maatregelen moeten nemen om onze economie en tewerkstelling opnieuw op te krikken. Ook inzake gezondheidszorg mogen we niet langer blijven afhangen van die federale bende en moeten we in Vlaanderen alle maatregelen kunnen nemen, zowel preventief als curatief, indien er een opflakkering zou komen van covid-19.

De politieke instellingen gaan met verlof. Ik hoop dat er voldoende Vlaamse politici aan het werk zullen blijven om tegen september adequate oplossingen niet enkel voor te stellen maar ze ook dringend uit te voeren.

In 2021 een 11 juli terug van weggeweest?

Onze partij heeft goed werk geleverd in een poging om 11 juli virtueel te vieren. De toespraak van de voorzitter naast het graf van Herman Van den Reeck was aangrijpend en vol symboliek en doet hopen dat er in de komende weken toch iets kan gebeuren in de verdere ontvoogding van Vlaanderen. Maar het was natuurlijk behelpen met hetgeen mogelijk was. Daarom hoop ik dat we volgend jaar opnieuw een 11 juli kunnen vieren zoals het hoort, inclusief een prettige feestje na de academische plechtigheden.

In mijn rondje Merelbeke met de wenskaarten heb ik jammer genoeg weinig Leeuwenvlaggen gezien. Misschien moeten we volgend voorjaar eens een actie voeren want wanneer de Rode Duivels voetballen zie ik meer vlaggen dan op onze Vlaamse Feestdag.

Onze Vlaamse Feestdag is ook telkens een dag waarop ik graag wat mijmer over wat zich het afgelopen jaar afspeelde en aan wat wij ons het komende jaar mogen verwachten. Ook op dat vlak was het een beetje een feestdag in mineur. De toekomst is koffiedik kijken en het afgelopen jaar was er één waarin wij als partij erg voorzichtig en braaf zijn geweest. Zelfs Sterke Jan is netjes gaan zitten naast Wilmès en heeft zich niet erg geroerd, zelfs niet binnen zijn eigen regering wanneer telkens Bartje Somers voor stokebrand speelde, het enige waarin hij trouwens goed is.

En weet u, beste lezer, wie ik mis in onze Vlaamse politiek? Onze lichttoren in moeilijke momenten, Geert Bourgeois. Ik hoop dat hij niet zit te verkommeren in dat Europese circus.

Dit artikel is een persoonlijke opinie van de schrijver en is geen officieel N-VA partijstandpunt.